تأثیریک دوره حرکت درمانی و بی تمرینی پس از آن بر تعادل زنان مبتلا به آرتروز زانو

زمینه وهدف: استئوآرتریت زانو یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی-اسکلتی می باشد که می­تواند بر فعالیت روزانه زندگی افراد مبتلا اثر گذار باشد و منجر به بروز وابستگی و اختلال عملکرد در فعالیت و تعادل این بیماران شود. لذا هدف از این مطالعه تأثیریک دوره حرکت درمانی و ماندگاری اثرات پس از آن بر تعادل زنان مبتلا به آرتروز زانو بود. روش بررسی: این تحقیق، نیمه تجربی وکاربردی بر روی 24زن غیر فعال مبتلا به آرتروز زانو با تشخیص پزشک و براساس معیارهای ورود به تحقیق بود. آزمودنیها بطور تصادفی به 2 گروه مساوی حرکت درمانی و کنترل طبقه بندی شدند. جهت تعیین تعادل ایستا و پویا بیماران بصورت پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب از آزمون­های ثبات وضعیتی و خطر افتادن به وسیله دستگاه تعادلی بایودکس استفاده شد. به منظور بررسی ماندگاری اثر تمرینات، با فاصله یک ماه از پس از آزمون و طی دوره بی­تمرینی از هر دو گروه، آزمون مجدد به عمل آمد. پروتکل حرکت درمانی طی20 جلسه (به مدت 4هفته و در هر جلسه به طول 60 دقیقه) روی آزمودنیها اجراشد. در دوره تمرین، گروه کنترل هیچگونه تمرینی انجام نمی­دادند. برای انجام محاسبات داده­های خام از نرم افزارspssنسخه 19 و جهت تجزیه و تحلیل داده­ها و معنادار بودن فرضیه­های تحقیق، ازآزمونهای آمارتوصیفی و آزمون فریدمن و ویلکاکسون استفاده شد (05/0p≤). یافته ها: نتایج نشان داد که یک دوره حرکت درمانی بر تعادل ایستا: ثبات کلی و همچنین تعادل پویای زنان مبتلا به آرتروز زانو بطور معناداری تأثیر داشت (05/0p≤). همچنین  بی­تمرینی یک ماهه  پس از دوره تمرین، پایداری در بهبود نتایج  تعادل (ایستا  - پویا ) را  نشان داد. نتیجه گیری: بر پایۀ نتایج پژوهش حاضر اجرای یک دوره 4هفته­ای حرکت درمانی می­تواند تأثیر معنی­داری بر بهبود تعادل در زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو داشته باشد و همچنین این تغییر پس از 1 ماه بی­تمرینی پایدار مانده است. از این رو می­توان حرکت درمانی را حتی در یک دوره کوتاه مدت  4 هفته­ای  روشی مؤثر در درمان و بهبود تعادل در این بیماران توصیه کرد. کلید واژه­ها: حرکت درمانی،بی تمرینی،تعادل،استئوآرتریت زانو